– Johannes 8: 1-11 – Thema: ‘Ga eens voor de spiegel staan’

 

EN JEZUS SCHREEF IN ‘T ZAND
Jezus schreef met Zijn vinger in het zand.
Hij bukte Zich en schreef in ’t zand, wij weten
niet wat Hij schreef, Hij was het zelf vergeten,
verzonken in de woorden van Zijn hand.

De schriftgeleerden, die Hem aan de tand
hadden gevoeld over een vrouw, van hete
hartstochten naar een andere man bezeten,
de schriftgeleerden stonden aan de kant.

Zondig niet meer, zei Hij, ik oordeel niet.
Ga heen en luister, luister naar het lied.

En Hij stond recht. De woorden lieten los
van hun figuur en brandden in de blos

waarmee zij heenging, als een kind zo licht.
Zo geestelijk schreef Jezus Zijn gedicht.

(Gerrit Achterberg)

Als kerk worstelen we vaak met een imago-probleem. Mensen hebben het volgende beeld van de kerk: bekrompen en liefdeloos als het gaat om de levensstijl van haar leden.
‘Bekrompen’, zegt iemand, dat je op zondag niet naar een voetbalwedstrijd gaat. Dat je als maagd m/v aan het huwelijk moet beginnen.
‘Liefdeloos’, zegt een ander, hoe ze in de kerk over elkaar oordelen en over anderen. Iemand die dronken was, wordt daarop aangesproken. Als je niet geregeld in de kerk komt, kun je een vraag verwachten. 

De reactie van een groepje Schriftgeleerden en Farizeeën past in dat beeld. Ze brengen in Johannes 8 een vrouw naar Jezus, die op heterdaad betrapt is, terwijl ze overspel pleegde.
Hun doel is om Jezus in de val te lokken. Ze zetten Hem met een strikvraag voor het blok.
Het is geen liefde die hen drijft. Geen liefde voor de vrouw. Geen liefde voor de wetten van God. En geen liefde voor de Zoon van God.
Daarom draait Jezus de rollen om: de aanklagers komen in de beklaagdenbank en de vrouw mag opnieuw beginnen. Wat heeft dat ons vandaag te zeggen? 

Vragen die bovenkomen:

1. Volgens het Oude Testament is overspel een ernstig delict. De sanctie die er op staat is doodstraf door steniging. Neemt het Nieuwe Testament deze zonde minder zwaar op?
2. Jezus schreef in het zand. Wat zou Hij in het zand geschreven hebben?
3. Zomaar met al onze fouten naar Jezus toegaan en bij Hem een nieuw begin maken – is dat niet wat al te gemakkelijk? Waar blijft dan onze eigen verantwoordelijkheid?