Geschreven door H. Gerritsen

Gepubliceerd: 01 november 2016

1 Samuel 17: 1- 11 en 40

Lees eerst Psalm 35: 1-11 en Genesis 6: 5-22; de meditatie gaat over Psalm 35:4 i.c.m. Genesis 6:22

Schep vreugde in de HEERE! Verlustig u in de HEERE, zegt de  Staten Vertaling. Dat is duidelijke taal. Er wordt niet omheen gedraaid: Zoek al je heil en je hoogst geluk in de HEERE! Laat Hij de Bron zijn van al je vreugde. 
Schep vreugde in de HEERE! Van wie zijn deze woorden? Het zou zo maar een tekst uit het boek Spreuken kunnen zijn. Nee, deze woorden zijn niet van Salomo, maar van zijn vader David. 
David stelt een aangelegen onderwerp  aan de orde. Een onderwerp, dat ook in onze dagen nog steeds actueel is: Jaloezie. Wat kunnen we jaloers zijn op hen, die het in alles voor de wind gaat. En dan doelt David met name op hen, die zonder God of gebod  leven, sterker nog: die er dwars tegen  ingaan en veel onrecht bedrijven. Hoe is het mogelijk? Ze leven zonder God en ze zijn toch succesvol. Ze vermeerderen hun rijkdom en ze breiden zich snel en eenvoudig uit.(vs. 7b,16b en 35b) 
David voelt de pijn. Hij hoort zijn volk denken: Wij leven in gehoorzaamheid aan God en kijk eens hoe moeilijk wij het hebben! Jaloezie borrelt op. Mogelijk rijzen vragen:  is het niet beter om God en Zijn gebod ook vaarwel te zeggen? Herkenbaar? 
David is heel concreet: Weg met die jaloezie. Verkijk je er niet op. Hun welvaart is maar van korte duur. Ze zijn als het gras dat vandaag nog groen is  en vol levenssap, maar morgen kan het verdorren. 
Vertrouw veel meer op de HEERE en  doe het goede. Je zou het zo kunnen zeggen: Vertrouw op God voor het goede, dan doe je ook het goede. Straks zien we dit ook terug bij Noach. Wie op God vertrouwt, zit niet stil. Die is volop in beweging. Waar je op  God vertrouwt, geeft Hij je een taak en een plaats.   
Vooral ook een plaats. Een plaats om te wonen. Een plaats om in getrouwheid te leven. Een Engelse vertaling doelt op een plaats waar je werkelijk gevoed zult worden. En u kunt wel raden door Wie: door de HEERE! 
De oproep om vreugde te scheppen in de HEERE komt dan ook niet uit de lucht vallen. De tekst ligt ingebed in de verzen 3 en 5 met als kernwoord: vertrouwen! Vertrouw  op de HEERE en vertrouw uw weg aan de HEERE toe. Vertrouw op Hem. Hij zal het doen. 
Hij zal het doen! En Noach deed het. Als er een was, die op God  vertrouwde, dan was het Noach wel. Noach leefde in een wereld, waarin de slechtheid van de mens groot was. De mens kon alleen maar kwaad bedenken. De gebrokenheid was zo groot, dat de HEERE er zelfs berouw over kreeg, dat Hij de mens geschapen had. De mens vierde zijn lusten bot. Hij deed alleen maar waar hij zin in had. Geen normen en geen waarden: alles was over boord gegooid. 
En Noach? Hij was anders. Hij werd eruit gelicht. Hij vond genade in de ogen van  de HEERE. Hij wandelde met God. Niet maar op de zondag een enkel uur, of tijdens de middagpauze. Nee, wandelen in de Bijbel is een begrip, dat duidt op: leefwijze. 
Noach wandelde met God. Hij wandelde in het licht van Gods vriendelijk aangezicht. De genade van God had hem ingewonnen, overweldigd  en hem doen vastklampen aan zijn God. Dat is de diepste notie van het begrip vertrouwen: vastgehecht zijn aan God. In alles met Hem verbonden zijn.  Zoals de rank met de Wijnstok. Hij putte zijn levenssappen uit God. Hij verlustigde zich in de HEERE.  Hij schiep vreugde in de HEERE! 
Dan de vraag : waarin scheppen wij onze vreugde?  Is dat in ons huwelijk, ons gezin of werk? Het is een goede zaak en ongetwijfeld een zegen van God, wanneer wij een stuk levensvreugde ervaren. 
De vraag is: blijft het niet beperkt tot dat alleen? Is het niet veel meer zo, dat de natuurlijke mens zijn of haar vreugde zoekt in het bevredigen van de begeerten van zijn hart, op welk terrein deze begeerte ook mag liggen. Ongeremd bezig zijn met dat wat je hart ingeeft. We rennen soms van hot naar her om maar ons eigen ik aan zijn trekken te laten komen. Zijn we met deze levensvisie niet exact aangekomen in de dagen van Noach. We eten, we drinken, we gaan van het ene feest naar het andere. 
En de HEERE? Komt Hij niet veelal op de tweede  plaats, of misschien is dat nog wel veel  te hoog gegrepen, laat staan, dat we vreugde in Hem scheppen? Een ieder onderzoeke zichzelf en gaat voor de spiegel staan. Waarin zoeken wij onze vreugde?

Schep vreugde in de HEERE! Voor Noach kreeg dat wel een bijzondere betekenis. Gods verbond met hem betekende voor hem wel heel wat bijzonders. U moet in de ark gaan, u, uw zonen, uw vrouw en de vrouwen van uw zonen met u. 
Is het een zaak van vreugde geweest voor Noach om jaren achtereen aan de ark te bouwen? Met alle inspanning, spot en hoon? Ik denk van niet. Noach zal ook wel eens achter zijn oren gekrabd hebben. En wij? Nee, van ons wordt niet gevraagd om een ark te bouwen, zoals Noach, maar om in de ark te gaan. Lees maar in vers 18 van Genesis 6: Maar met u zal Ik Mijn verbond maken en u moet in de ark gaan. In de ark gaan! Hoe moet ik dat zien? Waar ligt de ark aangemeerd? Nee, ik bedoel niet de ark, die wij eens op Koningsdag zagen varen.
Nee, de ark van Noach wijst heen naar de Heere Jezus! Noach moest de ark bouwen, opdat hij en zijn gezin niet in het oordeel van God zou omkomen en met de wereldbevolking zou verdrinken. Hij werd behouden door het oordeel heen. 
En wij? De HEERE, de Verbondsgod, de Getrouwe, Die niet uit is op ons verderf, maar op ons behoud, heeft Zijn Zoon, de Heere Jezus naar deze aarde gestuurd, opdat wij niet eens omkomen, maar het leven krijgen en hebben in Zijn Naam. 
En de Heere Jezus is gekomen. Hij is  de Ark van ons behoud. En wat heeft Hij  veel spot en hoon ondervonden. Tot op deze dag. Wat een stormen heeft Hij moeten incasseren. Van de kant van God, de Vader, van de kant van Zijn grote tegenstander: de satan, van de kant van ons mensen. Maar Hij heeft het doorstaan. Door het oordeel heen. De schuld is betaald, de straf weggedragen en de toorn geblust.
Schep vreugde in de HEERE. Schep vreugde in onze Messias, die reeds gekomen is. Erken Hem toch, val Hem te voet.  Schep vreugde in de verkiezende liefde van God de Vader. Want wie zijn wij dat Hij ons nog brengt onder Zijn Woord,  Zijn(!) Ark ons voorhoudt en Zijn verbond met ons in de Doop duidelijk verstaanbaar maakt en bevestigt? 
Wie zijn wij, dat God de Heilige Geest ons niet alleen de Ark voorhoudt, maar niet rust voordat wij de Ark echt binnen zijn gegaan!  Het binnengaan van de Ark, het één worden met Christus is zeker in het begin niet altijd een zaak van vreugde. Ons zondige ik en begeerten, is bepaald niet gemakkelijk, laat staan dat het vreugde geeft. 
Wanneer wij leven uit onze Doop doet niemand minder dan God Zelf ons in bad. Om ons te laten sterven aan ons eigen ik, maar ook om ons te laten opstaan in een nieuw leven. De doop wordt niet voor niets het bad der wedergeboorte genoemd. Elke dag in bad. Een kwelling of een zaak van vreugde? Vertrouw u maar aan God toe. Hij zal het doen. Meer nog: Hij heeft het gedaan. Het is volbracht.
God zal het doen, en Noach deed het. Hij schepte vreugde in de HEERE. En niet alleen hij. Hij nam zijn vrouw en kinderen daar in mee. De genade van God blijft niet bij een enkel mens steken. Zeker, Gods genade is persoonlijk en daar komt het ook op aan.  Je kunt niet op de genade van een ander leven, laat staan sterven! 
En Noach deed het! Het Verbond zet in beweging! De Heilige Doop zet in beweging! Wie niet in beweging komt, verdrinkt! Wie alleen maar bij het gezegde blijft:  ik ben gedoopt en er niet uit leeft, verdrinkt in zijn eigen doopwater! 
Geheel anders, wanneer we vreugde scheppen in de HEERE en echt over de loopplank van Gods belofte de Ark Christus mogen binnengaan. Nee, het is dan niet zo dat al onze wensen vervuld worden, maar wel de begeerten, die Christus Zelf in ons hart legt 
En Noach deed het. Hij schepte vreugde in God. Hij bouwde de ark en ging erin. Hoofdstuk 7:16 vermeldt dat de Heere achter Noach en de zijnen de deur toesloot.
We moeten weten of we buiten of binnen zijn. Wel of geen vreugde in de HEERE. Binnen of buiten de Ark. Geen uitstel.
De keuze is nu!

RN