Wij tellen 7 lijdenszondagen waarin in het bijzonder wordt stilgestaan bij het lijden en sterven van onze Heiland, de Heere Jezus Christus. Ieder jaar weer wil de Christelijke gemeente hierbij stilstaan en de dingen overdenken, eenmaal geschiedt tot behoudt van allen die ZIJN verschijning hebben lief gekregen. Over dit wonder is in de loop der tijden veel nagedacht en geschreven en we kunnen ons alleen maar verwonderen over zoveel Liefde van onze Heere en Heiland voor zondige mensen, die zich van nature hiervan zich hebben afgekeerd! De ongerechtigheden van allen heeft de Heere toch op Zijn zoon gelegd. Christus werd van God verlaten, opdat wij tot God de Heere aangenomen en nimmermeer van Hem verlaten zouden zijn, zoals staat in ons Avondmaalsformulier! De weg is geopend. Het voorhangsel in de tempel scheurde middendoor van boven naar beneden. Dit is het werk van de Heere. De Heere Jezus slaakt een luide kreet en bij alle beklemming die ons bevangt, kunnen wij een blijde kreet slaken. Wij zijn verlost, maar het heeft Zijn dood gekost. De Heere heeft er alles aangedaan en wij hoeven daar niets aan toe te voegen. Alleen in oprecht geloof mogen wij uitroepen: Ja, amen, ja op Golgotha stierf Hij voor onze (mijn) zonden. De Heere Jezus overwon de dood en dat heeft Hem alles gekost, zelfs Zijn leven.

Van nature kunnen wij dit eigenlijk niet begrijpen en ‘staan wij van verre’. Echter wanneer de Heilige Geest dit ons te binnen brengt, kunnen wij dit gaan bevatten en ook enigzins verstaan. Geen wonder dat de “Oude Kerk” vanouds hier 7 zondagen voor heeft ingesteld en dat wij bij dit grootste Wonder aller tijden worden bepaald. Jozef van Arimathea en Nicodemus hebben de Heere Jezus in het graf gelegd. Een zware steen werd ervoor gerold en ook nog eens verzegeld. Maar HIJ verrees ten derde dage, Die het graf niet houden kon!

Hoe kunnen wij, mensen van 2016, Zijn lijden recht betrachten? Sommige willen op een of andere manier gaan vasten, je van iets onthouden is op zich niet verkeerd, maar misschien is het ook mogelijk om in de Lijdenstijd, wat meer extra tijd te nemen voor jezelf de Bijbel te openen en te overdenken. Van ons wordt niet gevraagd om ons terug te trekken, als een soort monniken, maar open naar huis, gezin/familie, Gemeente en samenleving te zijn, in de zin van Johannes 5 vers 39: U onderzoekt de Schriften; Want u denkt daardoor het Eeuwige leven te hebben, en die zijn het die van Mij getuigen. Mijn persoonlijke ervaring met deze dingen bezig te zijn is, dat er een grote verwondering ontstaat, dat de Heere, de Schepper van de hemel en de aarde, zich zo wil inlaten met zondige mensen, zoals ik van mijzelf ben! Ik maakte eens mee in een kring, dat iemand zei: “Ik zou niet weten wat ik vandaag voor verkeerde (zondige) heb gedaan”. Maar het is ook niet onze taak om in onszelf te keren en te onderzoeken, hoeveel goed of kwaad wij hebben gedaan, immers: wij zijn met onze kinderen in zonden ontvangen en geboren! Doopformulier: “De Doop wordt bediend aan de kleine kinderen der gelovigen.

Als wij dan gedoopt worden in de Naam des Vaders, zo betuigd en verzegelt ons God de Vader, dat Hij met ons een eeuwig verbond der Genade opricht en ons tot Zijn kinderen en erfgenamen aanneemt, en daarom van alle goeds ons verzorgen wil, alle kwaad van ons of ten onzen beste keren wil. Als wij gedoopt worden in de Naam van de Zoon, zo verzegelt ons de Zoon, dat Hij ons wast in Zijn bloed van al onze zonden ons in de gemeenschap van Zijn dood en wederopstanding inlijvende, alzo dat wij van zonden bevrijd en rechtvaardig voor God gerekend worden.”. Wat worden ons hier een geweldige woorden aangereikt. Geen mens heeft dit bedacht. Echt gelukkige mensen lijken er niet zoveel te zijn, men volstaat met een soort “happy” gevoel. Misschien is men in het leven wel gelukkig, zonder het te beseffen. Ons wordt geadviseerd om niet te hard achter het geluk aan te rennen, omdat het geluk achter ons aanloopt. Een wat gelijkmatige natuur wordt soms als iets heel goeds aangeprezen. Veel mensen in de Bijbel waren niet zo gelijkmatig, zie bijv. Psalm 27, die bestaat uit twee delen. In het eerste deel juicht David in zijn God hij psalm zingt de Heere… in het tweede deel bidt David tot God en vraagt om onderwijs en leiding. Hij wil wachten op God, bij alle moeite en verdriet. Al hebben vader en moeder mij verlaten, de Heere zal mij aannemen. Wachten op iemand die je kent en lief hebt, duurt niet zo lang, houdt deze Psalm ons voor. Jacob diende 7 jaren bij Laban om Rachel te kunnen trouwen en er staat voor Jacob waren dit “als enkele dagen” omdat hij haar lief had… En wij in 2016: Gods kinderen wachten stil op, Zijn ontferming, hun hart heeft zich in Hem verheugd! Zij verwachten het geluk, want God is hun licht en hun heil. Hij is getrouw de Bron van alle goed! Laten wij in deze lijdenstijd ons verlangen naar Hem doen uitgaan. Dan kunnen wij zingen, misschien voor het eerst of opnieuw Psalm 48 vers 6, want deze God is onze God, enz, enz.

Ik wens u allen een gezegende lijdenstijd, Goede Vrijdag en Pasen toe, waarin zich het (treurend) hart verblijdt! P.V.