Geschreven door P. Nobel

Gepubliceerd: 28 januari 2023

Roeping in 2023.

Markus 1:17

Oproep
Stel je voor, je bent gewoon met je dagelijks werk bezig en plotseling hoor je een stem, de stem van God: Volg Mij, kom achter Mij. Het overkwam Abraham, een veeboer in Mesopotamië. Het overkwam Mozes, zoon van farao’s dochter in Egypte. Het overkwam Elisa, terwijl hij bezig was met ploegen. Het overkwam Simon en Andreas, Jakobus en Johannes, vissers in Galilea. Het overkwam Mattheus, bezig met geld tellen in zijn kantoor. Een aantal van hen liet hun beroep in de steek en gaf zich volledig over aan hun nieuwe roeping. Maar van anderen weten we dat ze naast hun nieuwe roeping, hun oude beroep bleven uitoefenen. Roeping en beroep sluiten elkaar niet uit, integendeel. En waarom zeg ik dit nu? Wel, omdat je misschien zou kunnen denken, dat de roeping van de eerste discipelen, zo bijzonder was, dat dat alleen maar gold voor toen. En niet meer voor ons, nu, in deze tijd. Toch schrijft Markus deze roepingsgeschiedenis heel bewust in zijn evangelie, ook voor zijn hoorders, voor zijn lezers, 2000 jaar later. Hij wil ons duidelijk maken: zoals die eerste discipelen geroepen werden, zo gaat het nog steeds, ook al zijn de omstandigheden anders. Ook wij worden hoogstpersoonlijk geroepen, door God. Want de Heiland roept niet alleen ambtsdragers, Hij roept ook u en jou tot discipel, tot volgeling van Hem. ‘Maak alle volken tot Mijn discipelen’, zegt Hij na Pasen. Ja, dat gaat wel anders dan hier, maar niet minder radicaal. Ook vandaag komt Hij bij ons voorbij en roept Hij ons. Door Zijn Woord en Heilige Geest. Midden in onze bezigheden en plannen voor de toekomst, roept Hij ons voor Zijn dienst en zegt: ‘Volg Mij, Ik heb een doel met je leven’. Niet wij hoeven iets van ons leven te maken en krampachtig aan onze toekomst te werken – zoals vandaag de slogan is. Nee, Hij neemt het in Zijn handen en zegt: ‘Laat Mij topprioriteit hebben in je leven, wat Ik zeg, wat Ik doe’. Ja, en dan kan er zomaar opeens een streep komen door je eigen plannen en berekeningen en krijgt je leven een andere richting. Dat is heel concreet die bekering van vers 15. Je hoeft er niet voor op het strand van Galilea te zijn. Het kan, als je Bijbeltje openligt, thuis aan tafel. Als je op maandagavond op ‘Just read it’ bent. Als je in de kerk bent en zingt, bidt en luistert. Want Jezus Christus spreekt tot ons via de Bijbel. Zo maakt Hij ons tot Zijn discipelen en zo rust Hij ons toe om Zijn discipelen te zijn. En de eerste vraag is daarom of wij al discipelen van Jezus zijn. Dat is meer dan kerklid zijn. Het is namelijk niet zo dat als je maar lid bent van de kerk, kerkganger bent, dat je dan ook automatisch Jezus volgt. Gelovigen worden in de Bijbel dan ook geen gemeenteleden genoemd, maar discipelen. Bent u dat, en jij, een discipel, een volgeling van Jezus? Dat wil Hij zo graag, Hij wil een relatie met je. Daarvoor kwam Hij naar deze aarde, om je te redden en terug te brengen tot God. Om je leven in Zijn dienst te stellen (Psalm 108). Dat is het doel dat Hij heeft met je leven. Zeg het maar tegen Hem: ‘Heere, hier ben ik, ik geef Mijn leven aan U’.  

Aanbod
De oproep tot navolging verbindt de Heere Jezus in vers 17 met een belofte. ‘Ik zal van jullie vissers van mensen maken’. Het valt op dat Jezus hier aansluit bij hun beroep. Hij tilt het op een hoger plan, het wordt vermenselijkt. Het krijgt er een dimensie bij. Simon en Andreas, Jakobus en Johannes, ze veranderen niet van beroep, het waren vissers en het zullen vissers blijven. Alleen het materiaal waarmee ze vissen en de vangst verandert. Het materiaal is niet hun eigen vermaakte netten, maar het net van het evangelie. Dat evangelienet bestaat uit het materiaal van Woord en Geest. En de vangst bestaat uit mensen. Die vergelijking van vissen van mensen is niet zo vreemd. Bij de profeten Jeremia, Ezechiël, Amos en Habakuk komen we het beeld tegen van vangen of  vissen van mensen. Maar steeds in negatieve betekenis, in de zin van: mensen niet aan het oordeel laten ontsnappen. Maar hier heeft het een positieve betekenis: mensen vissen voor het Koninkrijk van God, mensen brengen tot Jezus (vers 15). Dit ‘vissen’ waartoe de discipelen geroepen worden, is ‘redden’. Zodat mensen niet in het oordeel van God zullen omkomen. Wij mensen, zegt de Bijbel namelijk, liggen van nature in de zee van deze verloren wereld. En als je daaruit niet gevangen wordt, gered wordt, wacht je het oordeel, de eeuwige scheiding van God. Dat is de aangrijpende werkelijkheid: wij en anderen gaan verloren als je niet gevangen wordt voor de Heere Jezus Christus. Uit de zee van deze wereld gehaald om betrokken te worden bij het Koninkrijk van God.

En dat is nu juist onze roeping in 2023.
‘Ik zal maken dat u vissers van mensen wordt’. We worden gered om ook anderen te redden. Door het net van Gods genade uit te gooien over andere mensen, waardoor je in je eigen omgeving visser van mensen wordt. Gewoon op je eigen plek, als winkelier, chauffeur, accountant, scholier – het net van het evangelie uitgooien. Dat betekent: werken aan je net, je netwerk. Zoals je dat doet op Facebook: mensen uitnodigen, contact houden. Dat is niet alleen maar de taak van een speciaal clubje mensen, een evangelisatiecommissie of zo. Nee, dat is de roeping van de gemeente van Christus in Noordwijk. Zij is missionair of zij is geen gemeente. De Heere heeft ons namelijk bewust in een bepaald netwerk van relaties geplaatst. Dat zijn plekken waar je niet-christenen ontmoet. Dat kan je klas zijn, je sportclub, je klantenkring. Ben je je ervan bewust dat God je daar wil gebruiken als visser van mensen? Probeer die netwerken eens in beeld te brengen: met wie ga ik nu vaak om, wie kom ik vaak tegen? Dat je je bewust wordt van de mensen om je heen. En schrijf dan hun namen eens op als je gaat bidden. Bid om openingen om richting hen te getuigen. Dan ga je de mensen in je netwerk zien met de ogen van Jezus. En ernaar verlangen om een visser van mensen te zijn. 

Vandaag word je ertoe geroepen, door Jezus Zelf, en de vraag is: ben je beschikbaar? Vis je mee?

Ds. P. Nobel