Geschreven door H. Gerritsen

Gepubliceerd: 01 juni 2020

Meditatie

De zondag begint ‘s morgens

En zeer vroeg op de eerste dag der week gingen zij naar het graf, toen de zon opging.

Markus 16:2
De schepping begon ’s avonds.
De herschepping begon ’s morgens.
Zit daar iets achter?

Wij moeten daar maar niet al te diepzinnig over doen.
Voor de Joden begon de dag met de avond. Wat voor hen de avond was, is dus voor ons de morgen. Het is mogelijk dat God de opstanding in de morgenstond laat plaatsvinden, omdat het heil, dat uit de Joden is, nu moet uitgaan naar de heidenen.

De Joodse dagindeling is op Pasen niet actueel meer. Europa komt in zicht, Er begint al een Macedonische man te wenken. De Paasengel spreekt nog Aramees, maar zijn woorden zullen in het Grieks de wereld ingaan. Genesis I is een lied voor de sabbat. Het Paasevangelie staat gespannen als een boog, gericht op het hart van Moskou en New York. 
Wij kunnen die beide verhalen - schepping en herschepping - niet van elkaar losmaken; ook Genesis kijkt al over de grenzen van Israël heen en na Pasen blijven wij met Israël verbonden. Maar er is vóórtgang in de geschiedenis van het heil: van Hebreeuws naar Grieks, van volkstaal naar wereldtaal, van „toen was het avond geweest” naar „toen de zon opging”, van „en God zegende de zevende dag” naar „op de eerste dag der week”.
Het is nodig om daarop te wijzen in deze tijd na Auschwitz, nu de theologen - bij wijze van spreken - steeds meer Hebreeuws spreken. Wij mogen niet over God spreken achter de rug van de Paasengel om. Achter de Paasengel is een graf.
Mattheus zegt: „tegen het aanbreken van de eerste dag der week”. Die eerste dag der week was zaterdagsavonds begonnen. Hij bedoelt dus: toen het morgenlicht van de eerste dag der week begon te komen. Zijn drievoudige uitdrukking (laat na de sabbat, met het aanbreken van de dag, tegen de eerste dag der week) klinkt wat overdreven, maar hij wil zo duidelijk mogelijk laten zien dat hij de zondagmorgen bedoelt. In plaats van: „laat na de sabbat” kunnen wij ook vertalen: „laat na de week”.
Misschien wil ook Mattheus de dag al met de morgen laten beginnen. In elk geval: Jezus is niet meteen na de sabbat opgestaan, maar laat na de sabbat. Hij heeft gewacht tot zonsopgang.

De zesde dag waarop Adam werd geschapen, begon 's avonds. De dag des Heren begint ’s morgens. Het kader van de Joodse week waarin Genesis I is geplaatst, wordt op Pasen oecumenisch doorbroken.
„Er zij licht”, zegt God, en er is licht. De zon gaat op over bozen en over de goedheid zelf.
Markus wijst met zijn ene hand terug naar Mozes, en met de andere schuift hij Mozes opzij. De Emmaüsgangers worden naar de profeten verwezen, terwijl achter hen het voorhangsel openhangt. Het eerste Paaslied is het lied van Mozes… èn van het Lam.

Met zijn „vrede zij u” zegt Christus na Pasen: „Gij hebt gehoord dat tot de ouden gezegd is: toen was het avond geweest en het was morgen geweest… Maar Ik zeg u: het is morgen geweest, en het is avond geweest, de eerste dag; en God zag dat het goed was.”

Overgenomen uit een Dagboek van Okke Jager