Psalm 103: ‘Loven moet je leren!’ t.g.v. 25 jaar predikantschap

Wij leven in Europa, en zeker in Nederland, in een tijd van overvloed en welvaart. De materiële  zegeningen zijn nog nooit zo veel geweest. Toch heeft het niet geleid tot meer tevredenheid en dankbaarheid.
De media en de reclame leren ons aan om permanent ontevreden te zijn. En steeds meer en beter en mooier te willen. En dan vergeet je snel hoeveel je al gekregen hebt van God.
Nu ik deze week 25 jaar predikant mag zijn, besef ik extra: ons geheugen werkt zo selectief. We onthouden zo vaak het tekort en het verkeerde uit het verleden en vergeten zo snel het vele goede dat God doet en geeft.

Psalm 103 helpt ons om alle zegeningen niet meer gewoon te vinden, maar ze te gaan zien als gaven van een persoonlijke God. David spoort zichzelf in deze psalm aan om God te loven: ‘loof de HEERE, mijn ziel en vergeet niet een van Zijn weldaden’. Daarom ook het thema: loven moet je leren!
Psalm 103 bepaalt ons erbij dat we zegen niet alleen moeten verbinden met welvaart en gezondheid. Maar ook met vergeving, relatie met God, behoud van je persoon. We moeten compleet leren denken: ziel en lichaam, geestelijk en stoffelijk, tijdelijk en eeuwig. Alles wat goed is, in welke vorm dan ook, is een geschenk van God!

Vragen:

1. Waarom danken we zo weinig? Hebben we het te druk? Is het uit afgunst? Of komt het doordat we te ongelovig tegen het leven aankijken?
2. Hoe kun je ook in moeilijke en verdrietige tijden reden hebben om God te danken?
3. Kun je God nog op meer manieren laten zien dat je Hem dankbaar bent, behalve door een dankgebed uit te spreken of te zingen?