– Johannes 17: 1-15 – Openbare Geloofsbelijdenis
Wat kan het je intens goed doen, als iemand tegen je zegt: ‘ik bid voor jullie, ik bid voor jou’. Precies op een moment dat je voor een moeilijke beslissing staat of in een verdrietige situatie verkeert. Je voelt je niet alleen staan, je weet je gedragen op de vleugels van het gebed.
Wel, daaraan moest ik denken toen ik Johannes 17 las. We zijn daar getuige van een heel persoonlijk gesprek tussen de Heere Jezus en Zijn Vader in de hemel.
Ik weet niet hoe het jou vergaat, maar zelf heb ik de ervaring dat ik bij het lezen van dit gebed een soort van heilige grond betreed.
Immers, het gebed is altijd iets teers, iets waarbij we op een eerbiedige afstand staan. Hoeveel te meer geldt die schroom, die eerbied als we hier de Heere Jezus horen bidden. Hier nadert het Kind tot Zijn Vader. Nu Hij aan begin van Zijn heengaan tot de Vader staat, zoals Johannes dat noemt. Wij zouden zeggen: Zijn lijden, sterven en opstanding.
Maar hoe bijzonder, Hij bidt dan niet alleen voor zichzelf. Nee, Hij bidt juist voor zijn discipelen en voor allen die in de toekomst in Hem zullen gaan geloven. Ook voor hen die zondag belijdenis zullen doen! Dat ze in deze wereld zullen volharden in het geloof.
Vragen om je alvast voor te bereiden:
- Heb jij wel/niet belijdenis van het geloof afgelegd? Waarom heb je dat gedaan?
Wat weerhoudt je om dat te doen? - Wat bidt Jezus precies voor Zijn discipelen? Zie o.a. vers 3 en 11.
- Welke bemoediging ligt er in deze woorden opgesloten?
